لَنبان زنی را گویند که از قحبگی و فاحشگی گذشته و اکنون به دلیل کثرت سن و سال و بی رونق گشتن بازار جمال ، به کار قیادت و قوادگی مشغول باشد. آنندراج گوید لنبان ترکیبی است از لن به معنی آلت تناسل رجال و بان که افاده معنی محافظ و نگهبان و مراقب کند.
در معنی این لغت از اشعار نزاری قهستانی شاعر اسماعیلی مذهب قرن هفتم و هشتم هجری شاهدی چنین آورده شده:
ملامتشان مرا می داشت گفتی
چو مهمانی به بنگاه عروسان
به خود گفتم عجب نبوَد که نفرت
کنند از صحبت لنبان لبیبان (۱)
(۱) لبیب به معنی خردمند است.