بَغا به معنای هیز و مخنث است. مرحوم دهخدا در لغت نامه به نقل از فرهنگ نظام آورده است : لفظ مذکور در عربی به معنی زنا می باشد و شعرای فارسی آن را در معنی هیز استعمال کرده اند. شعر ذیل از قطران تبریزی شاعر قرن پنجم شاهد بر این مدعاست:
دربان تو ای خواجه مرا دوش بغا گفت
تنها نه مرا گفت ، مرا گفت و تو را گفت
گفتا شعرا جمله بغا باشند، آنگه
بیتی دو سه برخواند که این خواجه ما گفت!