مقدمه
مروری بر اشعار طنز و هزل موجود در لغت نامه دهخدا
در تمامی لغت نامه های قدیم و فرهنگ های معتبر برای رساندن معانی گوناگون یک لغت ، رسم الخط و حتی شیوه ی تلفظ آن، ابیاتی از شعرای قدیم به عنوان شاهد آن لغت استفاده شده است. علامه دهخدا هم در اثر عظیم خود با دنباله روی ازین سنت پسندیده و آوردن نمونه ابیات فارسی و عربی به عنوان شاهد، نه تنها بر غنای معنایی لغات افزوده، بلکه من غیر مستقیم منبع ارزشمندی از اشعار نایاب و فراموش شده ی بسیاری از شاعران گمنام و کمتر شناخته شده ی تاریخ ادبیات را نیز فراهم آورده که بخش اعظمی از آنها در قالب و مضامین طنز و هزل جای می گیرد.
در این مقال سعی گردیده در حد وسع و توان، این دست اشعار از لابلای متون لغت نامه استخراج و به مرور در چشمرس علاقمندان به اشعار طنز و هزل و هجو قرار گیرد.